Uzun uzun yazma isteği uyandıran,dizinin en iyi bölümlerinden biriydi..Yönetmen çoğu kez kadrajın bir köşesinde gördüğümüz,kadrajda bilerek yanda-yukarıda sabitlenmiş karakterler ile;hayatı ıskalamış,hayatlarında bir şeyler eksik olan,yarım kalan,hayatın köşesinde duranları bizlere göstermek istemiş..Bu bölüm sevdiğim ayrıntılardan biri de işe giderken annesi aklında olan Woo-joo’nun,yavaşlatılmış sahne ile ruh halinin yansıtılmasıydı..Çekimler,sahne geçişleri anlatılan duygu hallerini daha da etkili kılıyor seyirci için..Dizinin yavaş,sakin,bizleri yormayan bu hali diziyi benim için kıymetli kılan en önemli unsurlardan..
Yorumlar
Uzun uzun yazma isteği uyandıran,dizinin en iyi bölümlerinden biriydi..Yönetmen çoğu kez kadrajın bir köşesinde gördüğümüz,kadrajda bilerek yanda-yukarıda sabitlenmiş karakterler ile;hayatı ıskalamış,hayatlarında bir şeyler eksik olan,yarım kalan,hayatın köşesinde duranları bizlere göstermek istemiş..Bu bölüm sevdiğim ayrıntılardan biri de işe giderken annesi aklında olan Woo-joo’nun,yavaşlatılmış sahne ile ruh halinin yansıtılmasıydı..Çekimler,sahne geçişleri anlatılan duygu hallerini daha da etkili kılıyor seyirci için..Dizinin yavaş,sakin,bizleri yormayan bu hali diziyi benim için kıymetli kılan en önemli unsurlardan..