Biraz müzik, biraz doğa manzaraları, biraz hüzün... Hepsinin karışımı bir bölümdü. Olayları heyecanlı yapalım diye gereksiz sahne eklemeden bölüm süreleri kısa tutulabilirdi.
Göl sahnesi ve yüzbaşının ailesinin evinde olan sahneler çok güzeldi bu bölüm.Köprüdeki intiharını fotoğraf çekme bahanesi ile engelleyenin de yüzbaşı olduğunu hatırlayacak mı bakalım Se-ri?
Kurgu da olsa anlatılan şeylerin gerçek olaylardan esinlenilmiş olması insanı üzüyor.Birkaç sene evvel,Kore'nin ikiye bölünmesi ile birbirinden ayrılmak zorunda kalmış akrabaların buluşmalarını izlemiştim haberlerde.Parçalanmış ailelerin birleşmelerini,kısacık bir süre için sadece,görmek çok üzücüydü.En son çocukken gördüğü kızını 60lı yaşlarında gören bir anne,yaşlandığı zaman annesini ya da kardeşini gören bir diğer kişi.Bir ömür beklemişler birbirlerini görmek için.Bu tür buluşmalar hem yoğun bir bürokrasi gerektiriyor,hem sık yapılmıyor,hem de sınırlı sayıdaki kişiler görüştürülüyor bildiğim kadarıyla.Bir adım ötedeki yakınını görmek için senelerce beklemek hem de görmeme ihtimalinin çok yüksek olması.Boşuna demiyorlar asıl cehennem insanoğludur birbirlerine.Sınır sahnelerinde ister istemez aklıma bunlar geldi.Bu meseleye çok az değiniliyor yapımlarında ama asıl bunun üzerinden bir şeyler yapmalılar Koreliler.Kanayan yaraları bu çünkü onların..
Yorumlar
Biraz müzik, biraz doğa manzaraları, biraz hüzün... Hepsinin karışımı bir bölümdü. Olayları heyecanlı yapalım diye gereksiz sahne eklemeden bölüm süreleri kısa tutulabilirdi.