Bu diziden çıkardığım nihai sonuç ailesi b*ktan birinin burnunun b*ktan çıkmayacağı ve yanlış kişileri seçip onların burnunu da b*ka sokacağı oldu. Zaten böyle düşünüyordum. Destek için diziye derinden teşekkür ediyorum. 12 bölümün 8 bölümünde sadece nefret ve öfke hissettim. Normal insanlar ismi de oldukça manidar.
Bunların dışında müzik seçimi, renkler, genel-estetik durumları çok başarılı buldum kendimce.
Arkadaşlar; konuşmazsanız ve bir sorun olduğunu hissediyorsanız konuşmamak sizin seçiminiz ve bu seçimden her seçimde olduğu gibi sorumlusunuz. Konuşmazsanız sorunlar çözülmez. Yanlış anlaşılmalar düzeltildikten sonra bile "kaçırılan hevesin telafisi" olmuyor. Ve fedakarlık denen şey olmadan da ilişki olmaz (benim deneyimim bu yöndeydi en azından).
Müzik seçimleri güzel. Dizi, ruhumu rahatlatıp iyileştiriyor sanki. İnanın içindeki cinsellikle hiç ilgilenmiyorum hatta ileri sarıyorum. Hani çok hızlı koşarsınız yorulursunuz sonra köşeye çekilip dinlenirsiniz işte ruhumun yorgunluğunu bu diziyi izleyerek dinlendiriyorum. Belki kimilerine garip gelebilir hislerim bu yönde.
Dizinin adı ( normal people) normal insanlar. Marianne ve Connell diğer insanlar gibi değiller. Sosyal ortamlarındaki insanlar gibi normal değiller uyum sağlayamazlar sürekli zorluk çekerler. iki insanı düşünün, birbirini delicesine seven birbirine aşık, başkaları ile hissedemedikleri duyguları birbirleri ile yaşıyorlar. Bu duyguların içinde çatışmalar, kavgalar var sürekli ayrılıp sürekli birleşmeler. Sürekli yalnızlık halleri, yalnızlık anlarında şiddetli duygu gel gitleri. Yani Aşkın ikilemi denilebilir her duygu yaşanıyor. Her şeyden öte kalabalık içinde yalnızlaşma duygusu. Bunu çokça yaşarım sürekli dile getiririm. Çağımızın sorunu kalabalık içinde git gide yalnızlaşma duygusu ve bunu hissetmek. Etrafları bu kadar kalabalıkken kimsenin onları anlayamaması zor bir durum. Bunu söylemeden geçemeyeceğim dizinin müzikleri şahane. Diziyle beraber sana o duyguyu yaşatıyor seni sürüklüyor.
Diziyi beğendiğimi söyleyebilirim. Özellikle karakterlere uygun oyuncu seçimleri çok başarılıydı. Gençlik yıllarını anlatan ve o yıllardaki düşünceler ile yapılan doğrular ve yanlışların nasıl sonuçları olduğunu incelikle gösteren bir diziydi. İki insanın karşılıklı olarak konuşabilmesinin, sorunlarını paylaşabilmesinin ve içini açabilmesinin önemini çok güzel bir şekilde yansıttıklarını düşünüyorum. İyi seyirler.
İkince kez izliyorum, yakında replikleri de ezberleyecek hale geleceğim. Kitabını da sipariş ettim. Duygusal yoğunluğu çok fazla. Hayatınızın bir döneminde yaşadıysanız eğer ilk aşkınızı, ilişkinizi tüm iyilikleri-kötülüğü-çocukluğuyla biraz hatırlatabilir. Gençken ve toyken yaptığınız hataları, kaçırılan fırsatları, okulda ve sonrasında hayatta kendinizi var etmeye çalışırken geldiğiniz noktada dönüştüğünüz kişiyi..Bence bir şans verin ve izleyin.
Bu diziden çıkardığım nihai sonuç ailesi b*ktan birinin burnunun b*ktan çıkmayacağı ve yanlış kişileri seçip onların burnunu da b*ka sokacağı oldu. Zaten böyle düşünüyordum. Destek için diziye derinden teşekkür ediyorum. 12 bölümün 8 bölümünde sadece nefret ve öfke hissettim. Normal insanlar ismi de oldukça manidar. Bunların dışında müzik seçimi, renkler, genel-estetik durumları çok başarılı buldum kendimce. Arkadaşlar; konuşmazsanız ve bir sorun olduğunu hissediyorsanız konuşmamak sizin seçiminiz ve bu seçimden her seçimde olduğu gibi sorumlusunuz. Konuşmazsanız sorunlar çözülmez. Yanlış anlaşılmalar düzeltildikten sonra bile "kaçırılan hevesin telafisi" olmuyor. Ve fedakarlık denen şey olmadan da ilişki olmaz (benim deneyimim bu yöndeydi en azından).
Müzik seçimleri güzel. Dizi, ruhumu rahatlatıp iyileştiriyor sanki. İnanın içindeki cinsellikle hiç ilgilenmiyorum hatta ileri sarıyorum. Hani çok hızlı koşarsınız yorulursunuz sonra köşeye çekilip dinlenirsiniz işte ruhumun yorgunluğunu bu diziyi izleyerek dinlendiriyorum. Belki kimilerine garip gelebilir hislerim bu yönde.
Dizinin adı ( normal people) normal insanlar. Marianne ve Connell diğer insanlar gibi değiller. Sosyal ortamlarındaki insanlar gibi normal değiller uyum sağlayamazlar sürekli zorluk çekerler. iki insanı düşünün, birbirini delicesine seven birbirine aşık, başkaları ile hissedemedikleri duyguları birbirleri ile yaşıyorlar. Bu duyguların içinde çatışmalar, kavgalar var sürekli ayrılıp sürekli birleşmeler. Sürekli yalnızlık halleri, yalnızlık anlarında şiddetli duygu gel gitleri. Yani Aşkın ikilemi denilebilir her duygu yaşanıyor. Her şeyden öte kalabalık içinde yalnızlaşma duygusu. Bunu çokça yaşarım sürekli dile getiririm. Çağımızın sorunu kalabalık içinde git gide yalnızlaşma duygusu ve bunu hissetmek. Etrafları bu kadar kalabalıkken kimsenin onları anlayamaması zor bir durum. Bunu söylemeden geçemeyeceğim dizinin müzikleri şahane. Diziyle beraber sana o duyguyu yaşatıyor seni sürüklüyor.
Çok iyi,Çok beğendim.
Diziyi beğendiğimi söyleyebilirim. Özellikle karakterlere uygun oyuncu seçimleri çok başarılıydı. Gençlik yıllarını anlatan ve o yıllardaki düşünceler ile yapılan doğrular ve yanlışların nasıl sonuçları olduğunu incelikle gösteren bir diziydi. İki insanın karşılıklı olarak konuşabilmesinin, sorunlarını paylaşabilmesinin ve içini açabilmesinin önemini çok güzel bir şekilde yansıttıklarını düşünüyorum. İyi seyirler.
İkince kez izliyorum, yakında replikleri de ezberleyecek hale geleceğim. Kitabını da sipariş ettim. Duygusal yoğunluğu çok fazla. Hayatınızın bir döneminde yaşadıysanız eğer ilk aşkınızı, ilişkinizi tüm iyilikleri-kötülüğü-çocukluğuyla biraz hatırlatabilir. Gençken ve toyken yaptığınız hataları, kaçırılan fırsatları, okulda ve sonrasında hayatta kendinizi var etmeye çalışırken geldiğiniz noktada dönüştüğünüz kişiyi..Bence bir şans verin ve izleyin.